Over-nite Sensation's Poesjkin † 11-02-1994 - 08-12-2010

 

Op woensdagavond 8 december 2010 hebben we onze Poesjkin in moeten laten slapen. Hij was echt helemaal op. Natuurlijk zagen we het al weken aankomen, want hij at steeds minder en sliep steeds meer. Soms was hij helemaal de weg kwijt en liep heel luid miauwend door het huis. Vorige week vond ik hem ineens op de grond midden in een grote plas! Hij lag op een stoel te slapen, maar waarschijnlijk heeft hij een tia of een eplileptische aanval gehad. Dat was schrikken, maar na een minuut of 10 liep hij weer rond en mauwde om eten. Totdat hij op die woensdag wel 3 aanvallen kreeg met een paar uur tussenpauze. Eten wilde hij niet meer en aan zijn ogen kon je geen reactie meer zien. Onze dierenarts kwam ’s avonds bij ons thuis en ook al weet je dat hij een prachtig poezenleven heeft gehad, het hakt er toch in.

We hebben Poesjkin begraven naast zijn zoon Bobbie. Het is gek, maar met zijn zachte karakter was Poesjkin de onbetwiste leider in ons huis. Niemand van onze kattenkinderen haalde het in zijn hoofd om Poesjkin te pesten. Als er door de jongere katers gevochten werd, dan kwam Poesjkin tussenbeide en maakte duidelijk dat er maar 1 de baas was en dat was hij. Het laatste jaar was hij helemaal doof geworden en ging er veel langs hem heen omdat hij het niet meer hoorde. Hij is nooit een schootzitter geweest, zat wel altijd graag op de leuning van de bank naast je. Maar het laatste jaar kwam hij wel op schoot en dan niet zomaar, nee hij ging echt tegen je aan zitten met zijn voorpootjes op je schouders en dan zette hij zijn motor aan, echt keihard kon hij spinnen.

Zijn mooiste sieraad was zijn staart: breed aan de basis en heel volbehaard. Toen hij 8 maanden oud was, werd hij op de Rasdag van Felikat ‘Somali met de mooiste staart´ en Beste Kitten van zijn klasse. Diezelfde prijs won hij als veteraan in 2008. Hij zag er nog steeds prachtig uit. Poesjkin heeft van jongs af aan last gehad van blaasgruis en ontelbare verstoppingen gehad. Vanaf zijn 10e jaar zijn wij hem Carnibest vers vlees gaan voeren en is zijn blaasgruiskwaaltje helemaal verdwenen. Ik ben er dan ook van overtuigd dat hij op een zogenaamde ‘blaasgruisbrok’ niet zo oud was geworden.

Lieve lieve Poesjkin, als klein sorrel katertje ben je bij ons geboren in hetzelfde jaar als onze dochter Manouk. Ruim 16 jaar heb je bij ons gewoond. Je herinnering is onuitwisbaar.